stanu równowagi
Encyklopedia PWN
zarodkowanie, nukleacja,
fiz. wstępny etap procesu tworzenia się nowej fazy (faza, przemiana fazowa).
fiz. jeden z 3 podstawowych stanów skupienia materii — pośredni między stanem gazowym i stałym.
termin wprowadzony 1968 przez I. Prigogine’a na określenie spontanicznego porządkowania się układów termodynamicznych dalekich od stanu równowagi, w celu odróżnienia od struktur występujących w równowadze termodynamicznej, np. kryształów.
izostazja
geol. stan równowagi hydrostatycznej (zw. równowagą izostatyczną) skorupy ziemskiej i górnego płaszcza Ziemi.
[gr. stásis ‘stan’],
